تعدادی پدرومادر همراه با فرزندان خود آنجا نشسته بودند ساعت 7 صبح را نشان می داد وتازه یکی یکی مشمولین حاضر می شدند وبر جمعیت حاضر افزوده می شد ودر ساعت 8 ونیم جمعیت ومشمولین به اوج خود رسید کیف دستی با موهای بلند ولباسهای گوناگون دست مادران که اشگ گوشه چشمان خود را یواشکی ودزدکی با گوشه چادر وانگشتان خود  می گرفتند و به محض اینکه پسرش جابجا می شد نگاه نگران او هم به دنبال پسرش می چرخید گاهی به درون ساک نگاهی می انداخت تا چیزی از قلم نیفتاده باشد دلش نگران بود بچه بغل او هم مرتب بیقراری می کرد وبا دست چادرش را می کشید وپای خودرا به او می زند آنقدر نگران بود که وزن سنگین بچه را حدود یک ساعت بود که تحمل می کرد دیگر حوصله مرا بسر آورد کنارش رفتم وگفتم خانم حداقل این بچه را روی زمین بگذار خسته می شوی آنگاه در کمال ناباوری نگاهی کرد وبچه را بر زمین گذاشت .تعدادی هم همراه دوستان خود بودند که در کنار آتش کوچکی که به پا کرده بودند در حال گرم شدن وکشیدن سیگار بودند پیرمرد با محاسن سفید در حال نشستن بروی سنگی بود که همسرش آمد ودر حال گریه نمودن شد او هم می گفت ما هم خدمت کرده ایم غصه ندارد نوه او وپسرش هم رسیدند  آن طرف جاده هم یک نفر با ویلچر خود در حال نزدیک شدن به انبوه جمعیت بود  تعدادی غیر مشمول هم سر به سر مشمولان می گذاشتن ومی گفتند آش خور سرباز نگهبان پارکینگ اتومبیل ها هم افراد را بخارج از ودورتر از پارکینگ هدایت می کرد چوب دستی باطوم نما را هم چنان بدست خود گرفته بود که نخ گردن دسته آن روی دستش فشار وارد می کرد نگهبان بالای برجک هم مات ومبهوت این جمعیت بود وبدقت همه را بررسی می کرد واز نظر می گذرانید  مشمولی هم برگ واکسن خودرا نیاورده بود وبا تلفن می گفت تا برایش بیاورند کمی داخل جمعیت شدم صدایی مرا بخود مشغول کرد می گفت اشکال ندارد کرمانشاه می رود فلانی پارتی من است می آورم اورا به شهر خودمان خوش نیامد. از او فاصله گرفتم . نزدیک  نگهبانی چند تا جوان بودند وبا هم اشاره به زندان می کردند که آنجا اوین دوم ایران است ...